Nederland is een delta, grote delen van het land liggen onder de zeespiegel. We hebben onze identiteit gevormd aan de hand van het gevecht tegen het water. Wereldwijd staan we bekend als dijkenbouwers, ingenieurs en megalomane wonderenverrichters. Maar nu klimaatverandering een grotere rol gaat spelen, merken we dat we het met technische hoogstandjes alleen niet redden. Door onze ingrepen in en het verharden van de kustgebieden heeft de natuur het daar alsmaar lastiger. Als gevolg daarvan kampen deze gebieden met meer problemen dan alleen zeespiegelstijging: het verdwijnen van plant- en diersoorten, het dichtslibben van wateren en het verminderen van de waterkwaliteit. Stukje bij beetje komen we erachter dat we de natuur nodig hebben bij onze kustbescherming. We moeten samen met haar werken aan de ontwikkeling van robuuste kustzones die met een onvoorspelbare toekomst om kunnen gaan. In de Eemsdelta laten verschillende projecten zien hoe die nieuwe kustverdediging werkt. Ze bewijzen dat we, als het op onze kustbescherming aankomt, nog altijd wonderen verrichten.